7 Խոստովան եղէց քեզ, Տէր, յուղղութիւն սրտի իմոյ. որպէս ուսայց զիրաւունս արդարութեան քո։
Եւ զօրացոյց Հոգին զԱմեսսա՝ զիշխան երեսնիցն, եւ ասէ. Երթ, Դաւիթ, որդի Յեսսեայ եւ զօրդ քո՝՝, խաղաղութիւն քեզ, եւ խաղաղութիւն օգնականաց քոց. վասն զի օգնեաց քեզ Աստուած քո։ Եւ ընկալաւ զնոսա Դաւիթ, եւ կացոյց զնոսա իշխանս զօրացն։
Նստուցանէ զնոսա իշխանս ընդ իշխանս ժողովրդեան իւրոյ։
ի ձայնէ թշնամւոյն եւ ի նեղել մեղաւորի, խոտորեցան յիս անիրաւութեամբ՝՝. բարկութեամբ ոխս պահէին ինձ։
Ահ եւ դողումն եկն ի վերայ իմ, եւ ծածկեաց զիս խաւար։
Ասէի. Տայր ոք ինձ թեւս որպէս զաղաւնւոյ, զի թռչէի, վերանայի։
ՅԵդովմէ ուղղեցից զգնացս իմ, եւ ինձ այլազգիք հնազանդ եղեն՝՝։
Ո՞ տարցի զիս ի քաղաք ամուր, կամ ո՞ առաջնորդեսցէ ինձ մինչեւ յԵդովմէ.
Զի ես եմ Տէր Աստուած քո, որ ունիմ զաջոյ ձեռանէ քումմէ, որ ասեմ ցքեզ թէ՝ Մի՛ երկնչիր, ես օգնեցից քեզ։