5 Օ՛շ թէ յաջողեալ էին ինձ ճանապարհք իմ, պահել ինձ զարդարութիւնս քո։
Յարեւու եհար զխորան իւր՝՝, եւ ինքն որպէս փեսայ զի ելանէ յառագաստէ իւրմէ, ցնծայ նա որպէս սկայ յընթանալ զճանապարհս իւր։
Համբարձի զաչս իմ ի լերինս, ուստի եկեսցէ ինձ օգնութիւն։
Իմաստուն արարից զքեզ եւ խելամուտ ի ճանապարհ յոր եւ գնասցես, եւ հաստատեցից ի վերայ քո զաչս իմ։
Տուր մեզ օգնութիւն ի նեղութեան, զի սուտ է փրկութիւն մարդոյ։
Բացից առակաւ զբերան իմ, եւ խօսեցայց զառակս ի սկզբանէ։
Զահի հարաւ Յակոբ, եւ տարակուսեալ էր. եւ զատոյց զժողովուրդն որ ընդ նմա էր, եւ զարջառ եւ զոչխար եւ զուղտս յերկուս բանակս։