19 Պանդուխտ եմ ես յերկրի, մի՛ թաքուցաներ յինէն զպատուիրանս քո։
Որ թիւրն էր սրտիւ՝ խոտորեալ յինէն. անզգամին՝ ես ինչ ոչ փոյթ առնէի։
Բազում եղեն քան զհեր գլխոյ իմոյ ոյք ատէին զիս ի տարապարտուց. զօրացան յիս թշնամիք իմ եւ ատելիք իմ ի նանիր. ինչ զոր ոչ յափշտակեալ էր՝ տուժէի նոցա։
Օրհնեցէք զՏէր եւ օրհնեցէք զանուն նորա, աւետարանեցէք օր ըստ օրէ զփրկութիւն նորա։
Բացէք զդրունս ձեր, եւ մտցէ ժողովուրդ որ պահէ զարդարութիւն, եւ պահէ զճշմարտութիւն.
Եւ ոչ դադարեցից օրհնել զքեզ սաղմոսարանաւ զամենայն աւուրս կենաց իմոց յանդիման տաճարիդ Աստուծոյ։
Եւ ասէ. Այդ եղիցի նշան եթէ ելանիցեմ ի տունն Աստուծոյ։՝՝
Երանելիք են որ պահեն զպատուիրանս նորա. նոքա ունին իշխանութիւն ուտել ի փայտէն՝՝ կենաց եւ մտանել ընդ դրունս քաղաքին։