18 Զարթո զաչս իմ, եւ նայեցայց ի սքանչելիս օրինաց քոց։
Եւ արդ մի՛ հեռասցի սուր ի տանէ քումմէ մինչեւ ցյաւիտեան, փոխանակ զի անարգեցեր զիս, եւ առեր զկինն Ուրիայ Քետացւոյ լինել քեզ կնութեան։
Ի սովի՝ փրկեսցէ զքեզ ի մահուանէ, ի պատերազմի՝ ի ձեռաց երկաթոյ արձակեսցէ զքեզ։
Հեղան զինեւ ջուրք մինչեւ յոգիս, անդունդք անհնարինք պաշարեցին զիս. եմուտ գլուխ իմ ընդ փապարս լերանց։
Եւ եթէ դատիմք, ի Տեառնէ խրատիմք. զի մի՛ ընդ աշխարհի դատապարտեսցուք։
իբրեւ անծանօթք եւ ծանուցեալք. իբրեւ մահկանացուք եւ ահաւասիկ կենդանի եմք. իբրեւ խրատեալք եւ ոչ մահապարտեալք.