6 ողորմի եւ պահէ զտղայս Տէր, ես խոնարհ եղէ եւ Տէր կեցոյց զիս։
Որ շարժէ զառ ի ներքոյս երկնից ի հիմանց՝՝, եւ սիւնք նորա դողան։
եւ զանուն Տեառն կարդացի. ո՛ Տէր, փրկեա զանձն իմ.
Սրտմտութիւն է ի բարկութեան նորա, եւ կեանք են ի կամաց նորա. ընդ երեկոյս հանգիցեն լալիք, առաւօտու եղիցի ուրախութիւն։