4 եւ զանուն Տեառն կարդացի. ո՛ Տէր, փրկեա զանձն իմ.
Ի ծագաց երկնից են ելք նորա, հանգիստ նորա մինչեւ ի ծագս նորուն. եւ ոչ ոք իցէ որ թաքիցէ ի տապոյ նորա։
Սրտմտութիւն է ի բարկութեան նորա, եւ կեանք են ի կամաց նորա. ընդ երեկոյս հանգիցեն լալիք, առաւօտու եղիցի ուրախութիւն։
Բազում արարեր դու, Տէր Աստուած իմ, զսքանչելիս քո, եւ խորհրդոց քոց ոչ ոք է որ նմանի քեզ. պատմեցի եւ խօսեցայ՝ եւ բազում եղեն՝՝ քան զթիւ։
Մի՛ ընկլցեն զիս պտոյտք ջուրց, եւ մի՛ ընկղմեսցեն զիս անդունդք խորոց. եւ ջրհոր մի՛ կափուսցէ զբերան իւր ի վերայ իմ։
Եւ լեառն Սինա ծխէր առ հասարակ, քանզի իջեալ կայր Աստուած ի վերայ նորա հրով, եւ ելանէր ծուխ նորա իբրեւ զծուխ հնոցի, եւ զարհուրեցաւ ամենայն ժողովուրդն յոյժ։
Եւ ամենայն ժողովուրդն տեսանէր զձայնն եւ զճառագայթսն եւ զբարբառ փողոյն եւ զլեառնն ծխեալ։ Զահի հարաւ ամենայն ժողովուրդն եւ խորշեցաւ եկաց ի հեռաստանէ։
Լերինք շարժեցան ի նմանէ, եւ բլուրք սասանեցան. խախտեցաւ երկիր յերեսաց նորա, եւ համօրէն ամենայն բնակիչք նորա՝՝։
Եկաց, եւ շարժեցաւ երկիր, հայեցաւ, եւ հալեցան ազգք. լերինք խորտակեցան բռնութեամբ, եւ բլուրք յաւիտենականք հալեցան. զգնացս նորա յաւիտենական փոխանակ աշխատութեանց տեսի։
Միթէ գետոց բարկասցի՞ Տէր, կամ սրտմտութիւն քո ի վերայ գետո՞ց, կամ ասպատակ քո ի վերայ ծովո՞ւ, զի ելցես յերիվարս քո, եւ հեծելութիւն քո փրկութիւն է։
Եւ տեսի աթոռ սպիտակ մեծ, եւ ի վերայ նորա նստեալ՝ յորոյ երեսացն երկնչէին եւ փախչէին երկինք եւ երկիր, եւ տեղի ոչ գտաւ նոցա։