7 ի համբաւէ չարէ նա մի՛ երկիցէ. պատրաստ է սիրտ նորա յուսալ առ Աստուած։
փրկեաց զնոսա վասն անուան իւրոյ, զի ծանիցեն զզօրութիւնս նորա։
Այժմ ծանեայ՝ զի կեցոյց Տէր զօծեալ իւր. լուաւ սմա յերկնից ի սրբութենէ իւրմէ, ի զօրութիւն փրկութեան աջոյ իւրոյ։
Սոքա կառօք եւ սոքա երիվարօք, այլ մեք զանուն Տեառն Աստուծոյ մերոյ կարդասցուք։
Մեծ ես դու, Տէր, եւ առնես սքանչելիս, եւ դու միայն ես Աստուած։
Լցաք առաւօտու ողորմութեամբ քո, ցնծացաք եւ ուրախ եղաք՝՝ զամենայն աւուրս կենաց մերոց։
Զժողովուրդս քո, Տէր, խոնարհ արարին, եւ զժառանգութիւն քո չարչարեցին։
Խոստովան եղիցին անուան քում մեծի, զի ահաւոր եւ սուրբ է։
Աստուած՝ որոյ ճշմարիտ են գործք նորա, եւ ամենայն ճանապարհք նորա իրաւամբք, Աստուած հաւատարիմ է եւ ոչ գոյ ի նմա անիրաւութիւն, արդար եւ անարատ է Տէր։
եւ եթէ չհաւատամք, նա հաւատարիմ մնայ, ուրանալ զանձն իւր ոչ կարէ։