2 Ապրեցո զիս, Տէր, զի նուազեաց սուրբ. նուաղեցան ճշմարտութիւնք յորդւոց ի մարդկանէ։
Ի Տէր յուսացայ. ո՞րպէս ասիցէք ցանձն իմ. Փոփոխեաց ի լերինս որպէս ճնճղուկ։
Դարձո, Տէր, զգերութիւնս մեր որպէս զուղխս ի հարաւոյ։
Հալածեաց թշնամին զանձն իմ, խոնարհ արար յերկիր զկեանս իմ. եւ նստոյց զիս ի խաւարի որպէս մեռեալ յաւիտենից։
Մի՛ ի բացեայ առնիր յինէն, զի նեղութիւնք մերձեալ են, եւ ոչ ոք է որ օգնէ ինձ։
Խորհուրդ Տեառն յաւիտեան մնայ, խորհուրդ սրտի նորա ազգէ մինչեւ յազգ։
Այլ ես որպէս խուլ՝ զի ոչ լսէ, որպէս համր՝ որ ոչ բանայ զբերան իւր։
Հայեցար յերկիր՝ արբեցուցեր զնա, եւ բազում արարեր զմեծութիւն նորա. գետն Աստուծոյ լի եղեւ ջուրբ. պատրաստ արարեր զկերակուր նորա, զի այսպէս է պատրաստութիւն։
Կատարեսցին չարիք ի վերայ մեղաւորաց՝՝, եւ յաջողեսցես դու արդարոյն. որ քննէ զսիրտս եւ զերիկամունս, Աստուած արդար։
Աստուած դատաւոր արդար հզօր եւ երկայնամիտ, որ ոչ ածէ զբարկութիւն իւր՝՝ զօրհանապազ.
Եւ լարեցին զլեզուս իւրեանց իբրեւ զաղեղն. ստութիւն՝ եւ ոչ հաւատք՝՝ զօրացան ի վերայ երկրի. զի ի չարեաց ի չարիս ելին, եւ զիս ոչ ծանեան, ասէ Տէր։
եւ արարին խորհուրդ զի նենգութեամբ կալցին զՅիսուս եւ սպանցեն։
Եւ ասէ Սաւուղ. Տաց զնա նմա կնութեան, եւ եղիցի նմա ի գայթագղութիւն։ Եւ էր ի վերայ Սաւուղայ՝՝ ձեռն այլազգեացն։ Եւ ասէ Սաւուղ ցԴաւիթ. Երկոքումբք փեսայասցիս դու ինձ այսօր։
Եւ գիտաց Դաւիթ զՍաւուղայ եթէ ոչ դադարէ ի չարութենէ՝՝. եւ ասէ Դաւիթ ցԱբիաթար քահանայ. Մատո՛ զեփուդդ Տեառն։