Տէր Աստուած մեր, ո՞չ առնես դատաստանս ի նոսա. վասն զի ոչ գոյ զօրութիւն մեր ընդդէմ կալ բազում ամբոխին այնորիկ, եւ ոչ գիտեմք զինչ արասցուք նոցա. այլ առ քեզ են աչք մեր։
Հնծան հարի միայն, եւ ի հեթանոսաց ոչ ոք էր ընդ իս. կոխեցի զնոսա սրտմտութեամբ եւ ճմլեցի զնոսա բարկութեամբ եւ իջուցի յերկիր՝՝, եւ զամենայն հանդերձս իմ թաթաւեցի.
Այլ շնորհօքն Աստուծոյ եմ զինչ եւ իցեմ. եւ շնորհք նորա որ յիս՝ ընդունայն ինչ ոչ եղեն. այլ առաւել քան զնոսա ամենեսին վաստակեցի, եւ ոչ եթէ ես՝ այլ շնորհքն Աստուծոյ որ ընդ իս։