6 Բարձրեալ ես դու յերկինս, Աստուած, եւ յամենայն երկրի են փառք քո։
Ի նեղութեան իմում կարդացի առ Տէր, եւ առ Աստուած իմ աղաղակեցից, եւ լուիցէ ի տաճարէ սրբոյ՝՝ իւրմէ ձայնի իմում, եւ աղաղակ իմ յականջս նորա։
Տուր մեզ օգնութիւն ի նեղութեան, զի սուտ է փրկութիւն մարդոյ։
Ուսուցից անօրինաց զճանապահս քո, եւ ամպարիշտք առ քեզ դարձցին։
Եւս եւ բազումք եղիցին ի ծերութիւն պարարտութեան, գիրգք եւ փափուկք եղիցին,
Գնացից եւ դարձայց ի տեղի իմ, մինչեւ ապականեսցին, եւ խնդրեսցեն զերեսս իմ. ի նեղութեան իւրեանց կանխեսցեն առ իս։
հալածանաց, չարչարանաց, որպիսիք եղեն ինձ յԱնտիոք եւ յԻկոնիոն եւ ի Լիւստրոս, որպիսի՛ հալածանաց համբերի, եւ յամենայնէ փրկեաց զիս Տէր։