Եւ ասեն ցնոսա որդիքն Իսրայելի. Լաւ էր թէ մեռեալ էաք հարուածովքն ի Տեառնէ՝՝ յերկրին Եգիպտացւոց, մինչ նստէաք առ կաթսայս մսոյն եւ ուտէաք հաց յագ, քան հանէք զմեզ յանապատս յայս՝ սպանանել զամենայն ժողովուրդս ի սովոյ։
Եւ ծարաւեաց անդ ժողովուրդն ի ջրոյ. եւ տրտնջեաց ժողովուրդն զՄովսիսէ, եւ ասեն. Ընդէ՞ր հաներ զմեզ յԵգիպտոսէ, կոտորել զմեզ եւ զորդիս մեր եւ զխաշինս մեր ի ծարաւոյ։
Զի թեքեաց հիւսն զգործի իւր, ուրագ սրեաց եւ կոփեաց նովաւ. դրով գործեաց եւ դրօշեաց զնա, եւ զօրութեամբ բազկի իւրոյ կանգնեաց զնա. քաղցիցէ եւ տկարասցի, եւ ոչ արբցէ ջուր։
Արի ի խոստովանութիւն ի գիշերի, ի սկիզբն ի գլուխ պահուց քոց՝՝. հեղ իբրեւ զջուր զսիրտ քո առաջի Տեառն. համբարձ զձեռն քո վասն անձանց տղայոց՝ որ լուծանէին ի սովոյ ի գլուխ ճանապարհաց ելից եւ մտից քոց։