14 Աստուծով արասցուք զօրութիւն, եւ նա յամօթ արասցէ զթշնամիս մեր։
Մի՛ հաւատասցէ դառնալ ի խաւարէ, զի հրամայեալ է արդէն ի ձեռս երկաթոյ։
Զբողբոջ նորա թառամեցուսցէ հողմ, թօթափեսցի ծաղիկ նորա։
Շուրջ պատեալ եմ, եւ ոչ կարացից անցանել. եդ ի վերայ երեսաց իմոց խաւար։
Ընկալցի զնա խաւար եւ ստուեր մահու, եկեսցէ ի վերայ նորա մէգ։
Այլ փրկեաց զանձն իմ ի մահուանէ, զի կեանք իմ ի լոյս օրհնեսցեն զնա։՝՝
Եւ չարք՝՝ կապեալք ձեռակապօք՝ վարակեսցին տոռամբք տնանկութեան,
Օրհնեցէք զՏէր, ամենայն հրեշտակք նորա, հզօրք զօրութեամբ՝ ոյք առնէք զբան նորա, ի լսել ձայնի պատգամաց նորա։
Մովաբ աւազան յուսոյ իմոյ. յԵդովմէ ուղղեցից զգնացս իմ, եւ ինձ այլազգիք հնազանդ եղեն։
Օրհնեցէք զՏէր խոստովանութեամբ, սաղմոս ասացէք նմա օրհնութեամբ։
Աստուած, դու ծանեար զանզգամութիւն իմ, եւ յանցանք իմ ի քէն ոչ ծածկեցան։
Առաջնորդեցից կուրաց ընդ ճանապարհ զոր ոչ գիտիցեն, եւ ընդ շաւիղս՝ զոր ոչ ճանաչէին՝ գնացուցից զնոսա. արարից նոցա զխաւարն ի լոյս, եւ զդժուարինն ի դիւրինս. զայս բանս արարից առ նոսա, եւ ոչ թողից զնոսա։
ասել կապելոց թէ՝ Ելէք, եւ որ ի խաւարին իցեն թէ՝ Յայտնեցարուք։ Յամենայն ճանապարհս արածեսցին, եւ յամենայն շաւիղս ճարակք նոցա։
Հոգի Տեառն ի վերայ իմ, վասն որոյ եւ օծ իսկ զիս, աւետարանել աղքատաց առաքեաց զիս, բժշկել զբեկեալս սրտիւք, քարոզել գերեաց զթողութիւն եւ կուրաց տեսանել՝՝,
Իսկ այս՝ դուստր Աբրահամու էր, զոր կապեաց Սատանայ ահաւադիկ ութուտասն ամ, ո՞չ էր արժան արձակել ի կապանաց անտի ի շաբաթու։
Ապա հրեշտակ Տեառն գիշերի եբաց զդուրս բանտին, եւ հանեալ զնոսա՝ ասէ.
Եւ եկն ոմն պատմեաց նոցա թէ՝ Ահա արքն զորս եդիք ի բանտին՝ կան ի տաճարին, եւ ուսուցանեն զժողովուրդն։
Զի թէպէտ եւ երբեմն էիք խաւար, արդ լոյս էք ի Տէր. իբրեւ զորդիս լուսոյ գնացէք.
Այլ դուք ազգ էք ընտիր, թագաւորութիւն, քահանայութիւն՝՝, ազգ սուրբ, ժողովուրդ սեպհական, որպէս զի զձեր առաքինութիւնսն նուիրիցէք այնմ, որ՝՝ զձեզ ի խաւարէն կոչեաց յիւր սքանչելի լոյսն։