27 Խռովեցան սասանեցան որպէս արբեալք, եւ ամենայն իմաստութիւն նոցա ընկլաւ։
Լուր, դուստր, եւ տես, խոնարհեցո զունկն քո. մոռա զժողովուրդ քո եւ զտուն հօր քո.
Կենդանութեամբ մերով նուաղեցին աչք մեր յօգնականութենէ մերմէ, զի տարապարտուց կացուցեալ էր մեր զնոսա դէտս ի սնոտիս։
Եւ ես ամբարձի զձեռն իմ ի վերայ նոցա յանապատի անդ, ցրուել զնոսա ընդ ազգս, եւ ցանել զնոսա ընդ գաւառս.
Եւ ցրուեցից զձեզ ընդ ազգս, եւ սատակեսցէ զձեզ սուրն եկեալ ի վերայ, եւ եղիցի երկիրն ձեր աւերակ եւ քաղաքք ձեր թափուրք։
Եւ եղիցես յառակ եւ ի ցոյց եւ ի զրոյց ի մէջ ամենայն ազգաց յոր տանիցի զքեզ Տէր անդր։