5 Յիշեցէք զսքանչելիս նորա զոր արար, զարուեստս եւ զիրաւունս բերանոյ նորա։
Ձգեաց զհիւսիսի զոչնչիւ, կախեաց զերկիր ի վերայ ոչնչի։
Կցեսցի լեզու իմ ի քիմս իմ՝ թէ ոչ յիշեցից զքեզ, թէ ոչ նախ նուագեցից զքեզ, Երուսաղէմ, սկիզբն՝՝ ուրախութեան իմոյ։
Առ քեզ, Տէր, համբարձի զանձն իմ.
Ճաշակեցէք եւ տեսէք՝ զի քաղցր է Տէր, երանեալ է այր որ յուսայ ի նա։
Աստուած՝ վրէժխնդիր Տէր, Աստուած վրէժխնդիր յայտնեցար։
Ոյք սիրէք զՏէր՝ ատեցէք զչարութիւն. պահէ Տէր զանձինս սրբոց իւրոց, ի ձեռաց մեղաւորի փրկեսցէ զնոսա։
ի դնել ծովու զհաստատութիւն իւր, զի ջուրք մի՛ անցցեն ըստ ափն նորա, ի ժամանակի յորում հաստատուն դնէր զհիմունս երկրի,
Ազգ երթայ եւ ազգ գայ. եւ երկիրս յաւիտեան կայ։
Այլ եկեսցէ օր Տեառն իբրեւ զգող, յորում երկինք տագնապաւ անցցեն, եւ բնութիւնք հրով կիզեալ լուծցին, եւ երկիր եւ որ միանգամ ի նմա գործք գտանիցին։
Եւ տեսի աթոռ սպիտակ մեծ, եւ ի վերայ նորա նստեալ՝ յորոյ երեսացն երկնչէին եւ փախչէին երկինք եւ երկիր, եւ տեղի ոչ գտաւ նոցա։
եւ երկինք իբրեւ զմագաղաթեայ գիրս գալարին. եւ ամենայն լերինք եւ կղզիք ի տեղւոյ իւրեանց շարժեցան։
Կանգնէ յերկրէ զտնանկն, եւ յարուցանէ զաղքատն յաղբեւաց, նստուցանել զնոսա ընդ զօրաւորս ժողովրդեան. եւ աթոռ փառաց ժառանգեցուցանէ նոցա։