34 Ասաց՝ եւ եկն մարախ եւ խառնիճ՝ զի ոչ գոյր նոցա թիւ։
Եւ ել Իսահակ զբօսանել ի դաշտին ընդ երեկս. ամբարձ զաչս իւր եւ ետես զի գային ուղտք տասն։
այլ յօրէնս Տեառն են կամք նորա, եւ յօրէնս նորա խորհեսցի նա ի տուէ եւ ի գիշերի։
Երանի՛ ոյք պահեն զիրաւունս, եւ առնեն զարդարութիւն յամենայն ժամ։
Խորհուրդ Տեառն յաւիտեան մնայ, խորհուրդ սրտի նորա ազգէ մինչեւ յազգ։
Արբեսցին նոքա ի պարարտութենէ տան քո, եւ զուղխս փափկութեան քո տացես ըմպել նոցա։
Առաջի հարց նոցա զոր արար զսքանչելիս իւր, յերկրին Եգիպտացւոց եւ ի դաշտին Տայանու։
Գոհացայց զքէն, Տէր, բոլորով սրտիւ իմով, պատմեցից զամենայն սքանչելիս քո։
Նոյնպէս եղիցի հանճար իմաստութեան յանձին քում. զի եթէ զայն գտանիցես՝ եղիցի բարեաւ վախճան քո, եւ լոյս քո մի՛ պակասեսցէ։
եւ ցնծացաւ հոգի իմ յԱստուած Փրկիչ իմ։
Ուրախ լերուք ի Տէր յամենայն ժամ. դարձեալ ասեմ. Ուրախ լերուք։
Եւ առի զգրկոյսն բացեալ ի հրեշտակէն՝՝ եւ կլայ զնա. եւ էր ի բերան իմ որպէս մեղր. եւ յորժամ կերայ, դառնացաւ որովայն իմ։