3 եւ գովեցարուք յանուն սուրբ նորա. ուրախ եղիցին սիրտք այնոցիկ ոյք խնդրեն զՏէր։
Ել եւ նստաւ ի վերայ քերովբէից եւ թռեաւ, եւ երեւեցաւ ի վերայ թեւոց հողմոց։
Մի՛ մատներ զիս, Տէր, ի ցանկութիւն մեղաւորաց ոյք խորհեցան վասն իմ, մի՛ ընդ վայր հարկաներ զիս՝՝, զի մի՛ երբեք բարձրասցին, եւ խորհուրդք նոցա մի՛ կատարեսցին.
Օրհնեցէք զնա երկինք երկնից, եւ ջուրք՝ որ ի վերոյ քան զերկինս։
Տեսիլ Եգիպտացւոց։
Որ շինէ յերկինս զհամբառնալ իւր, եւ զաւետիս իւր՝՝ յերկիր հաստատէ. որ կոչէ զջուրս ծովու եւ հեղու զնա ի վերայ երեսաց երկրի. Տէր ամենակալ անուն է՝՝ նորա։
Տէր երկայնամիտ, եւ մեծ է զօրութիւն նորա, եւ արդարացուցանելով ոչ արդարացուցանէ Տէր. վախճանաւ եւ շարժմամբ է ճանապարհ նորա, հողմ երիվար նորա՝՝, եւ ամպք փոշի ոտից նորա։
Ասէ ցնա Յիսուս. Դու ասացեր. բայց ասեմ ձեզ. Յայսմ հետէ տեսանիցէք զՈրդի մարդոյ նստեալ ընդ աջմէ Զօրութեանն եւ եկեալ ընդ ամպս երկնից։
Ոչ գոյ իբրեւ զԱստուած սիրեցելոյն, որ ելանէ յերկինս օգնականն քո եւ մեծամեծարն հաստատութեան.
Ահաւասիկ գալոց է՝՝ ընդ ամպս. եւ տեսցեն զնա ամենայն աչք, եւ որք խոցեցինն զնա. եւ կոծեսցին ի վերայ նորա ամենայն ազգք երկրի։ Այո, Ամէն։