16 Կոչեաց սով յերկիր նոցա, զամենայն զօրութիւն հացի եբեկ։
Սաղմոս ասացէք Տեառն, սուրբք նորա, խոստովան եղերուք յիշատակի սրբութեան նորա։
Հաստատեաց զաշխարհ զի մի՛ սասանեսցի. պատրաստ է աթոռ քո ի սկզբանէ, յաւիտեանս դու ես։
եւ կախեցից զնա զբարձրացեալ լեռնէն Իսրայելի. տնկեցից՝՝ եւ ոստս արձակեսցէ եւ պտուղ բերցէ, եւ եղիցի ի մայր մեծ. եւ հանգիցեն ընդ նովաւ ամենայն գազանք եւ ամենայն հաւք, թռչունք՝՝ ընդ հովանեաւ նորա դադարեսցին. եւ բարունակք նորա ի նմին հաստատեսցին։՝՝
իբրեւ զանտառս հովանաւորս՝՝, եւ իբրեւ զբուրաստանս առ գետովք, եւ իբրեւ զխորանս զոր կանգնեաց՝՝ Տէր, եւ իբրեւ զմայրս ի գնացս ջուրց։