1 Խոստովան եղերուք Տեառն եւ կարդացէք զանուն նորա, պատմեցէք ի հեթանոսս զգործս նորա։
Ի ծագել արեւու ժողովին, եւ ի մորիս իւրեանց դադարեն։
Եկեր զամենայն խոտ երկրի նոցա, եւ սպառեաց զամենայն պտուղ անդոյ նոցա։
Մի՛ յուսայք յիշխանս՝ յորդիս մարդկան, զի ոչ գոյ փրկութիւն ի նոսա։
Սաղմոս Դաւթի, զոր ասաց Տեառն վասն բանին Քուսեայ որդւոյ Յեմինայ։
Աստուած՝ վրէժխնդիր Տէր, Աստուած վրէժխնդիր յայտնեցար։
Պատմեցէք ի հեթանոսս զփառս նորա, յամենայն ժողովուրդս զսքանչելիս նորա։
Պատմեսցեն երկինք զարդարութիւն նորա, եւ տեսցեն ամենայն ժողովուրդք զփառս նորա։
Եւ զգեցաւ իբրեւ զրահս զարդարութիւն, եւ եդ ի գլուխ իբրեւ զսաղաւարտ զփրկութիւն, եւ արկաւ զիւրեւ հանդերձ եւ պատմուճան վրէժխնդրութեան՝ հատուցանել զհատուցումն.
Եթէ թաքիցէ՞ մարդ ի թաքստեան, եւ ես ոչ տեսից զնա, ասէ Տէր. միթէ զերկինս եւ զերկիր ես ո՞չ լնուցում, ասէ Տէր։
Ո՞չ ապաքէն դու ես ի սկզբանէ Տէր Աստուած մեր, եւ՝՝ մի՛ մեռցուք. Տէր, ի դատաստան եդիր զնա. եւ ստեղծեր զիս յանդիմանել զխաղ նորա՝՝։