Իբրեւ զծիծառն՝ այնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի՝ այնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ի հայելոյ ի բարձունս երկնից առ Տէր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ.
եւ արածեսցին ի միջի նորա հօտք եւ ամենայն գազանք երկրի, եւ գետնառեւծք եւ ոզնիք ի յարկս նորա բնակեսցեն, եւ գազանք գոչեսցեն ի նկուղս նորա, եւ ագռաւք ի դրունս նորա. քանզի իբրեւ զմայր է բարձրութիւն նորա։
Եւ աղաղակեաց ի ձայն մեծ՝ ասելով. Անկաւ Բաբելոն մեծն, որ եղեալ էր՝՝ բնակութիւն դիւաց եւ արգել ամենայն այսոց պղծոց, եւ բանտ պահպանութեան ամենայն ոգւոց անսրբից եւ ատեցելոց։