Եւ ասեն ցիս. Զերծեալքն ի գերութենէն են անդէն յաշխարհին իւրեանց ի մեծ նեղութեան եւ ի նախատինս. եւ պարիսպքն Երուսաղեմի կան նոյնպէս քակեալ եւ աւերեալ, եւ դրունք նորա հրկիզեալ հրով։
Եւ ասացի ցնոսա. Դուք տեսէք զչարիսս յորում եմք այժմ, եւ զիարդ Երուսաղէմ անապատ է եւ դրունք սորա հրկէզ. եկայք եւ շինեսցուք զպարիսպս Երուսաղեմի, եւ ոչ եւս եղիցուք ի նախատինս։
Եւ ասեմ ցթագաւորն. Արքայ, դու յաւիտեան կեաց. ընդէ՞ր ոչ տրտում եւ տխուր լինիցին երեսք իմ. վասն զի քաղաքն եւ տուն հօր իմոյ՝՝ անապատ է, եւ դրունքն ապականեալ ի հրոյ։
խօսեցարուք ի սիրտ Երուսաղեմի եւ մխիթարեցէք զդա, զի լի եղեւ տառապանօք. թողեալ լիցին՝՝ դմա մեղք իւր, զի ընկալաւ ի ձեռանէ Տեառն կրկին զհատուցումն մեղաց իւրոց։
Եւ արդ մխիթարեցից զքեզ, Սիոն, եւ մխիթարեցից զամենայն զաւերակս նորա. եւ արարից զամենայն աւերակս նորա իբրեւ զդրախտ, եւ զկողմն արեւմտից՝՝ իբրեւ զդրախտ Տեառն. ուրախութիւն եւ ցնծութիւն գտցեն ի նմա, խոստովանութիւն եւ ձայն օրհնութեան։
Այսպէս ասէ Տէր. Ահաւասիկ ես դարձուցից զվտարանդութիւն յարկացն Յակոբայ, եւ գերութեանն նորա ողորմեցայց. եւ շինեսցի քաղաքն ի բարձրութեան իւրում՝՝, եւ տաճարն ըստ իրաւանց իւրոց կանգնեսցի։