Եւ չոգաւ Դաւիթ եւ արք նորա յԵրուսաղէմ առ Յեբուսացին բնակեալ յերկրին. եւ ասացաւ Դաւթի թէ՝ Ոչ մտցես դու այսր, քանզի ընդդէմ դարձան կոյրք եւ կաղք՝՝ եւ ասեն. Մի՛ մտցէ այսր Դաւիթ։
Եւ ահա մարգարէ ոմն մատեաւ առ Աքաաբ արքայ Իսրայելի եւ ասէ. Այսպէս ասէ Տէր. Եթէ տեսանիցե՞ս զայն ամբոխ մեծ. ահա ես մատնեցից զնոսա այսօր ի ձեռս քո, եւ գիտասցես թէ ես եմ Տէր։
զի ասացէք. Եդաք ուխտ ընդ դժոխս, եւ ընդ մահու դաշինս կռեցաք. մրրիկ փոթորկեալ եթէ յարիցէ՝ ոչ եկեսցէ ի վերայ մեր. զի եդաք սուտ զյոյսն մեր, եւ ստութեամբ ծածկեցաք։
Եւ ած ի վերայ նորա զսրտմտութիւն բարկութեան իւրոյ. եւ պատեաց զնոսա պատերազմ, եւ շուրջ զնոքօք հրձիգք. եւ ոչ գիտացին իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէն, եւ ոչ եդին ի մտի՝՝։
եւ ելին յանդաստանսն եւ կթեցին զայգիս իւրեանց, եւ հարին հնձանս, եւ արարին պարանցիկս, եւ մտին ի տուն աստուածոյն իւրեանց. եւ կերան եւ արբին եւ անիծին զԱբիմելէք։
Եւ ասէ ցնա Զեբուղ. Արդ ո՞ւր է բերան քո որ ասէր, թէ՝ Ո՞վ է Աբիմելէք, զի ծառայեսցուք նմա. ո՞չ աւանիկ այն զօր է զոր դուն աղարտէիր. արդ ել եւ տուր ընդ նմա պատերազմ։