2 Որդեակ,՝՝ պահեա զպատուիրանս իմ եւ կեցցես, եւ զբանս իմ իբրեւ զբիբ աչաց։
Խռովեցաւ եւ դողաց երկիր, եւ հիմունք լերանց սասանեցան եւ խռովեցան, զի բարկացաւ ի վերայ նոցա Աստուած։
Բուռն հար զխրատուէ իմմէ՝ եւ մի՛ թողուցուս, այլ պահեա զնա անձին քում ի կեանս։
զի մի՛ պակասեսցին աղբեւրք քո՝՝. պահեա զնոսա ի սրտի քում.
որք ուսուցանէին զիս եւ ասէին՝՝. Հաստատեսցի բան մեր ի սրտի քում. պահեա զպատուիրանս իմ եւ կեաց։
Ունկնդիր լերուք լսելեօք ձերովք, զհետ եկայք ճանապարհաց իմոց՝՝. լուարուք ինձ, եւ կեցցեն ի բարութեան անձինք ձեր. եւ եդից ընդ ձեզ ուխտ յաւիտենական զսրբութիւնսն Դաւթի զհաւատարիմս։
Եւ ասէ Երեմիա. Ոչ մատնեսցեն զքեզ. բայց լուր զբանս Տեառն զոր ես խօսիմ ընդ քեզ, եւ լաւ լիցի քեզ եւ կեցցէ անձն քո։
Եւ պահեսջիք զամենայն հրամանս իմ եւ զամենայն զիրաւունս իմ, եւ արասջիք զնոսա, զոր արարեալ մարդոյ՝ կեցցէ նոքօք. ես եմ Տէր Աստուած ձեր՝՝։
Զի այսպէս ասէ Տէր ամենակալ. Զփառաց զկնի արձակեաց զիս յազգսն՝ որ կողոպտեցին զձեզ. զի որ մերձենայ ի ձեզ՝ որպէս որ ընդհարկանիցի ընդ բիբ ական իւրոյ՝՝։
Որ ունի զպատուիրանս իմ եւ պահէ զնոսա՝ նա է որ սիրէ զիս. եւ որ սիրէն զիս՝ սիրեսցի ի Հօրէ իմմէ. եւ ես սիրեցից զնա, եւ երեւեցուցից նմա զիս։
Դուք բարեկամք էք իմ, եթէ առնիցէք զոր եսն պատուիրեմ ձեզ։
Բաւական եղեւ նմա յանապատի, ի ծարաւ տօթոյ յանջրդի պաշտպանեաց զնա եւ խրատեաց եւ պահեաց զնա իբրեւ զբիբ ական։
Երանելիք են որ պահեն զպատուիրանս նորա. նոքա ունին իշխանութիւն ուտել ի փայտէն՝՝ կենաց եւ մտանել ընդ դրունս քաղաքին։