Զի յաւիտենից խորտակեցեր զլուծն քո, եւ խզեցեր դու զկապանս քո. եւ ասացեր թէ՝ Ոչ ծառայեցից, այլ գնացից ի վերայ ամենայն բլրոց բարձանց, եւ ի ներքոյ ամենայն հովանաւոր ծառոց, եւ անդ շռայլեցայց ի պոռնկութիւն։
Ամբարձ զաչս քո յուղղութիւն՝ եւ տես. ո՞ւր ոչ թաթաւեցար. ի ճանապարհս քո նստար դու նոցա իբրեւ ագռաւ միայնացեալ թափուր՝՝. եւ պղծեցեր զերկիրդ պոռնկութեամբ քով եւ չարեօք քովք։
եւ լոյս ճրագի եւ ձայն երկանի՝՝ այլ ոչ եւս երեւեսցի ի քեզ, եւ ձայն փեսայի եւ ձայն հարսին այլ ոչ եւս լուիցի ի քեզ. եւ ոչ՝՝ վաճառականք քո փառաւորք եւ՝՝ մեծամեծք երկրի, որ զուարճացեալ էին ի քեզ,՝՝ վասն զի կախարդութեամբ դեղատուութեան քո մոլորեցան ամենայն ազգք։
Վասն զի ի բարկութենէ գինւոյ պոռնկութեան նորա արբին ամենայն ազգք, եւ թագաւորք երկրի որ ընդ նմա պոռնկեցան. եւ վաճառականք երկրի ի նորա զօրութեանն յօրանալոյ մեծացան։