1 Որդեակ, իմոյ իմաստութեան անսա, եւ իմոց բանից մատո զունկն քո,
Որդեակ, եթէ ընկալեալ զպատգամս պատուիրանի իմոյ ծածկեսցես յանձին քում,
Բանից իմաստնոց մատո զունկն քո, եւ լուր բանից իմոց եւ հաստատեա զսիրտս քո՝ զի գիտասցես զնոսա, թէ բարի են.
Լուարուք, մանկունք, զխրատ հօր, եւ անսացէք ճանաչել զիմաստութիւն.
Որդեակ, իմոյ իմաստութեան անսա, եւ իմոց բանից մատո զունկն քո.
Որդեակ, պահեա զօրէնս հօր քո, եւ մի՛ մերժեր զխրատ մօր քո։
զոր տեսանիցէ՝՝ յանմիտ մանկանց, զպակասամիտն յերիտասարդաց,
եւ մի՛ համարիցիք ասել յանձինս թէ՝ Ունիմք մեք հայր զԱբրահամ. ասեմ ձեզ, զի կարող է Աստուած ի քարանցս յայսցանէ յարուցանել որդիս Աբրահամու։
Եթէ ոք ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
Գիտասջիք, եղբարք իմ սիրելիք, եղիցի ամենայն մարդ արագ առ ի լսել, եւ ծանր առ ի խօսել, եւ ծանր առ ի բարկանալ։
Որ ունի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ զինչ Հոգին Սուրբ ասէ առ եկեղեցիս. Որ յաղթէ, ոչ անիրաւի՝՝ յերկրորդ մահուանէ։
Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ զինչ Հոգին ասէ առ եկեղեցիս. Որ յաղթէ՝ տաց նմա ուտել ի մանանայէն թաքուցելոյ, եւ տաց նմա զգիրն սրբութեան՝՝, եւ գրեալ անուն նոր ի գիրն, զոր ոչ ոք գիտէ՝ բայց միայն որ առնուն։
Որ ունի ականջս՝ լուիցէ զինչ Հոգին ասէ առ եկեղեցիս։
Որ ունի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ զինչ ասէ Հոգին առ եկեղեցիս. Որ յաղթէն, տաց նմա ուտել ի փայտէն կենաց որ է ի մէջ դրախտին Աստուծոյ։
Որ ունի ականջս՝ լուիցէ զինչ ասէ Հոգին առ եկեղեցիս։
Որ ունիցի ականջս՝ լուիցէ զինչ ասէ Հոգին առ եկեղեցիս։