20 Որդեակ, իմոյ իմաստութեան անսա, եւ իմոց բանից մատո զունկն քո.
Հատուցին ինձ չար փոխանակ ընդ բարւոյ, անժառանգել զանձն իմ խորհեցան յորդւոց ի մարդկանէ։
Աստուած, մտին հեթանոսք ի ժառանգութիւն քո, պղծեցին զտաճար սուրբ քո, արարին զԵրուսաղէմ որպէս զհիւղս մրգապահաց՝՝։
Ի բազուկս իւրեանց ընկալցին զքեզ, զի մի՛ երբեք հարցես զքարի զոտն քո։
լուիցէ իմաստութեան ունկն քո. եւ առակեսցես զսիրտ քո ի հանճար, եւ աւանդեսցես զնա որդւոյ քում ի խրատ։՝՝
եւ եթէ արկցես զնոսա ի սրտի քում, եւ զուարճասցին միանգամայն ի շրթունս քո։
Որդեակ, իմոյ իմաստութեան անսա, եւ իմոց բանից մատո զունկն քո,
Որդեակ, պահեա զբանս իմ, եւ զպատուիրանս իմ ծածկեա յանձին քում։ Որդեակ, պատուեա զՏէր եւ զօրացիր, եւ բաց ի նմանէ յայլ ումեքէ մի՛ երկնչիր։
Ունկնդիր լերուք լսելեօք ձերովք, զհետ եկայք ճանապարհաց իմոց՝՝. լուարուք ինձ, եւ կեցցեն ի բարութեան անձինք ձեր. եւ եդից ընդ ձեզ ուխտ յաւիտենական զսրբութիւնսն Դաւթի զհաւատարիմս։
Եւ մինչդեռ նա խօսէր, ահա ամպ լուսաւոր հովանի եղեւ ի վերայ նոցա. ձայն եղեւ յամպոյն եւ ասէ. Դա է Որդի իմ սիրելի ընդ որ հաճեցայ, դմա լուարուք։