17 որք ուտեն զկերակուրս ամպարշտութեան, եւ գինեաւ անօրէնութեան արբենան։
Արհամարհեալ է առաջի նորա չարագործն, զերկիւղածս Տեառն փառաւոր առնէ, երդնու ընկերի իւրում՝՝ եւ ոչ ստէ։
Ի պտղոյ արդարութեան կերիցէ առատ, անձինք անօրինաց սատակեսցին տարաժամ։՝՝
Քաղցրացաւ առն հաց ստութեան, եւ լցցի բերան նորա կոպճով։
Հաց գաղտնի մտադեւր կերիջիք, եւ ջուր գողունի՝ ախորժելով արբջիք։
Վա՜յ այնոցիկ ոյք ձգեն զմեղս իւրեանց իբրեւ երկայն պարանաւ, եւ իբրեւ փոկով լծոյ երնջոց՝ զանօրէնութիւնս։
Վա՜յ այնոցիկ ոյք ասիցեն զչարն բարի, եւ զբարին չար. ոյք դնիցեն զլոյսն խաւար, եւ զխաւարն լոյս. ոյք դնիցեն զդառն քաղցր, եւ զքաղցրն դառն։
Իւրաքանչիւր յընկերէ իւրմէ զգոյշ լերուք, եւ յեղբարս ձեր մի՛ յուսայք. զի ամենայն եղբայր խաբելով խաբէ, եւ ամենայն բարեկամ նենգութեամբ գնայ։
Այսպէս ասէ Տէր ի վերայ մարգարէիցն՝ որ մոլորեցուցանեն զժողովուրդ իմ, որ խածանեն ատամամբք իւրեանց, եւ քարոզեն նմա զխաղաղութիւն. եւ ոչ տուաւ՝՝ ի բերան նոցա, եւ յարուցին ի վերայ նորա պատերազմ։
ուստի զտունս իւրեանց լցին ամպարշտութեամբ՝՝. եւ բնակիչք նորա խօսեցան անիրաւութիւն, եւ լեզուք նոցա մեծաբանեցին ի բերանս իւրեանց։
Զձեռս իւրեանց պատրաստեն ի չար. իշխանն խնդրէ, եւ դատաւորն խօսի բանս խաղաղութեան ըստ ցանկութեան անձին իւրոյ.
Իշխանք նորա իբրեւ առիւծունք գոչեսցեն՝՝ եւ դատաւորք նորա իբրեւ զգայլս Արաբացւոց՝ որ ոչ թողուն ինչ ի վաղիւ։
Վա՜յ ձեզ դպրաց եւ փարիսեցւոց կեղծաւորաց, զի փակէք զարքայութիւն երկնից առաջի մարդկան. դուք ոչ մտանէք, եւ որոց մտանենն՝ չտայք թոյլ մտանել։