8 զբան զուր եւ սուտ՝ հեռի արա յինէն. մեծութիւն եւ տնանկութիւն մի՛ տար ինձ, այլ կշռեա ինձ զարժանն բաւականութեամբ.
Եւ ուխտեաց Յակոբ ուխտ եւ ասէ. Եթէ եղիցի Տէր Աստուած ընդ իս, եւ ապրեցուսցէ զիս ի ճանապարհիս յայսմիկ զոր ես երթամ, եւ տացէ ինձ հաց ուտելոյ եւ հանդերձ զգենլոյ,
Եւ ռոճիկ նորա ռոճիկ հանապազորդ տուաւ նմա ի տանէ թագաւորին, համարով օր ըստ օրէ զամենայն աւուրս կենաց իւրոց։
Զպատուիրանօք նորա ոչ անցից՝ զի մի՛ մեռանիցիմ, ի ծոց իմ թաքուցից զբանս նորա։
Իբրեւ տեսին զայն որդիքն Իսրայելի, ասեն ընկեր ցընկեր. Զի՞նչ է այս՝՝։ Քանզի ոչ գիտէին զինչ իցէ։ Եւ ասէ ցնոսա Մովսէս. Այդ է հացն զոր ետ ձեզ Տէր ուտելոյ։
Եւ չափեցին չափովն. որոյ շատն էր՝ ոչ յաւելաւ, եւ որոյ սակաւն էր՝ ոչ պակասեաց. իւրաքանչիւր ըստ բաւականի իւրում ժողովեցին։
Տեսէք զի Տէր ետ ձեզ զօրս զայս շաբաթ, վասն այնորիկ ինքն ետ ձեզ յաւուրն վեցերորդի հաց երկուց աւուրց. նստարուք իւրաքանչիւր ի տունս ձեր,՝՝ եւ մի՛ ոք ելանիցէ ի տեղւոջէ իւրմէ յաւուրն եւթներորդի։
Եւ որդիքն Իսրայելի կերան զմանանայն զքառասուն ամ, մինչեւ եկին ի շէն երկիրն զմանանայն ուտէին, մինչեւ հասին ի կողմն Փիւնիկեցւոց՝՝։
Զբան անիրաւ ատեայ արդար. իսկ ամպարիշտն ամաչէ, եւ ոչ գտցէ համարձակութիւն՝՝։
Որ կուտէ զգանձս ստութեամբ լեզուի՝ զհետ երթայ սնոտեաց, եւ հասանէ յորոգայթս մահու։
Որ սերմանէ զանզգամութիւն՝ հնձեսցէ զչարիս, եւ զհարուածս գործոց իւրոց բովանդակեսցէ։
Եթէ հաստատեսցես զակն քո ի վերայ նորա, ոչ ուրեք երեւի, զի հանդերձեալ է նորա իւր թեւս որպէս զարծուոյ, եւ դառնայ ի տուն նահապետի իւրոյ։՝՝
Երկուս ինչս խնդրեմ ի քէն. մի՛ հաներ յինէն զշնորհս մինչչեւ մեռեալ իցեմ.
Ունայնութիւն ունայնութեանց, ասաց Ժողովօղն, ունայնութիւն ունայնութեանց, ամենայն ինչ ընդունայն է։
Վա՜յ այնոցիկ ոյք ձգեն զմեղս իւրեանց իբրեւ երկայն պարանաւ, եւ իբրեւ փոկով լծոյ երնջոց՝ զանօրէնութիւնս։
Չիք ոք որ խօսի զարդարութիւն, եւ ոչ գոն իրաւունք ճշմարտութեան. յուսացեալ են ի սնոտիս, եւ խօսին զունայնութիւն. զի յղանան զցաւս, եւ ծնանին զանօրէնութիւն։
Եւ կարգեցաւ նմա ռոճիկ հանապազորդ, զոր տային յարքայէն Բաբելացւոց օր ըստ օրէ մինչեւ ցօր մահու՝ զամենայն աւուրս կենաց իւրոց։
զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ այսօր.
Խնդրեցէք նախ զարքայութիւնն Աստուծոյ եւ զարդարութիւն նորա, եւ այդ ամենայն յաւելցի ձեզ։
Զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ զօրըստօրէն։
Եւ ասէ ցնոսա. Արդ առէք եւ բերէք տաճարապետիդ։ Եւ նոքա բերին։
Որ յանցեալ ազգսն թոյլ ետ ամենայն հեթանոսաց գնալ ի ճանապարհս իւրեանց։