Եւ էր այր մի ի Մաոն, եւ հօտք իւր՝՝ ի Կարմեղոս, եւ այրն մեծատուն էր յոյժ. եւ նորա էին ոչխարք երեք հազարք, եւ այծք հազար. եւ եղեն կտուրք հօտիցն ի Կարմեղոս։
Մի՛ դիցէ տէր իմ զսիրտ իւր ի վերայ առն ժանտի Նաբաղայ. զի ըստ անուան նորա եւ ինքն է. Նաբաղ անուն նորա, եւ անզգամութիւն ընդ նմա. եւ ես աղախին քո ոչ տեսի զմանկունս քո զոր առաքեցեր։
Եւ իջոյց զնա անդր. եւ ահա նոքա ցրուեալ էին ընդ երեսս ամենայն երկրին, ուտէին եւ ըմպէին եւ տօնէին ամենայն աւարօքն մեծամեծօք, զոր առին յերկրէն այլազգեաց եւ յերկրէն Յուդայ։