Եւ ա՛ռ Ռեսփա դուստր Այիայ քուրձ եւ արկ ի վերայ նոցա՝՝ ի վիմին ի սկզբան հնձոց գարեաց, մինչեւ կաթեաց ի վերայ նոցա ջուր յերկնից. եւ ոչ տայր թոյլ թռչնոց երկնից հանգչել ի վերայ նոցա ի տուէ, եւ ոչ գազանաց անապատի ի գիշերի։
Որդի փառաւոր առնէ զհայր, եւ ծառայ երկնչի ի տեառնէ իւրմէ՝՝. իսկ արդ՝ եթէ հայր եմ ես, ո՞ւր է փառքն իմ. եւ եթէ Տէր եմ, ո՞ւր է պատիւն իմ, ասէ Տէր ամենակալ, դուք քահանայք՝՝ որ բամբասէք զանուն իմ. եւ ասէք. Ի՞ւ բամբասեցաք զանուն քո։