Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից։ Եւ ասէ Տէր Աստուած՝ ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի։
Զգոյշ լեր անձին քում, գուցէ լինիցի բան ծածուկ անօրէնութեան ի սրտի քում, եւ ասիցես. Մերձ է ամն եւթներորդ, ամն թողութեան, եւ չարակնեսցէ ակն քո ի վերայ եղբօր քո կարօտելոյ, եւ ոչ տայցես նմա. եւ բողոքեսցէ զքէն առ Տէր, եւ լինիցին քեզ այն մեղք մեծամեծք։
Եւ յարեաւ Դաւիթ զկնի նորա ել յայրէ անտի, եւ աղաղակեաց Դաւիթ զհետ նորա եւ ասէ. Տէր իմ արքայ։ Եւ հայեցաւ Սաւուղ ի թիկունս իւր. եւ անկաւ Դաւիթ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպագ նմա երկիր։
Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Եթէ իջուցանիցե՞ս զիս ի գեդդուրն յայն։ Եւ ասէ ցնա Եգիպտացին. Երդուիր ինձ եթէ ոչ սպանցես զիս, եւ ոչ մատնեսցես զիս ի ձեռս տեառն իմոյ, եւ իջուցից զքեզ ի գեդդուրն։ Եւ երդուաւ նմա։՝՝