Եւ ծառք ագարակի տացեն զպտուղս իւրեանց, եւ երկիր տացէ զզօրութիւն իւր, եւ բնակեսցեն յերկրի իւրեանց յուսով խաղաղութեանց՝՝. եւ ծանիցեն թէ ես եմ Տէր ի խորտակել ինձ զլուծ պարանոցի նոցա, եւ փրկեցից զնոսա ի ձեռաց ծառայեցուցչաց իւրեանց։
Եւ տաց խաղաղութիւն յերկրին ձերում, եւ ննջիցէք, եւ ոչ ոք իցէ որ զարհուրեցուցանիցէ զձեզ. եւ կորուսից զգազանս չարս յերկրէ ձերմէ. եւ պատերազմ մի՛ անցցէ յերկրի ձեր։
Իբրեւ կամեցաւ զնա ածել Հերովդէս, ի գիշերին յայնմիկ էր Պետրոս ի քուն ի մէջ երկուց զինուորաց՝ կապեալ կրկին շղթայիւք, եւ պահապանքն առաջի դրանն պահէին զբանտն։