22 զի կեցցէ անձն քո, եւ շնորհք իցեն ի վերայ պարանոցի քո. եղիցի բժշկութիւն մարմնոյ քում, եւ դարման ոսկերաց քոց։՝՝
զի պսակ շնորհաց ընկալցի գլուխ քո, եւ մանեակ ոսկի ի պարանոցի քում։
Աղբեւր կենաց են միտք՝ որոց ունիցին զնա. խրատ անմտաց չար է։
Որ ստանայ զհանճար՝ սիրէ զանձն, եւ որ պահէ զիմաստութիւն՝ պահէ զբարիս՝՝։
Ճանապարհ արդարութեան եւ ողորմածութեան գտցէ զկեանս եւ զարդարութիւն եւ զփառս։
Բուռն հար զխրատուէ իմմէ՝ եւ մի՛ թողուցուս, այլ պահեա զնա անձին քում ի կեանս։
քանզի կեանք են որոց գտանեն զնոսա, եւ ամենայն մսեղւոյ՝ բժշկութիւն։
Զի ելք իմ են ելք կենաց, եւ պատրաստին կամք իմ՝՝ ի Տեառնէ։
Տէր, վասն այսորիկ պատմեցաւ քեզ, եւ զարթուցեր զհոգի իմ, մխիթարեցայ՝ եւ կեցի։
Զի ոչ եթէ բան ինչ ընդունայն իցէ ձեզ. զի սա է կեանք ձեր, եւ վասն այսր բանի երկայնօրեայք լինիցիք ի վերայ երկրին յոր դուք անցանէք ընդ Յորդանան ժառանգել զնա։