3 Այր որ սիրէ զիմաստութիւն՝ բերկրեսցի հայր նորա, իսկ որ զբոզս արածէ՝ կորուսանէ զմեծութիւն։
Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր, որդի անմիտ՝ տրտմութիւն է մօր։
Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր. որդի անմիտ արհամարհէ զմայր իւր։
Այր կարօտեալ՝՝ սիրէ զուրախութիւն. որ սիրէ զգինի եւ զձէթ ի մեծութիւն։
Գանձ ցանկալի հանգիցէ ի բերան՝՝ իմաստնոյ, արք տգէտք կլցեն զնա։
Որդեակ, եթէ իմաստուն լինիցի սիրտ քո, ուրախ արասցես եւ զիմ սիրտս։
Իմաստուն լեր, որդեակ, զի ուրախ լիցի սիրտ քո, եւ դարձո ի քէն զբանս նախատանաց՝՝։
Որ գործէ զերկիր իւր՝ լցցի հացիւ, եւ որ զհետ երթայ դատարկութեան՝ լցցի տնանկութեամբ։
Պահէ զօրէնս որդի իմաստուն, իսկ որ արածէ զորկորստութիւն՝ անարգէ զհայր իւր։
Զի գինք կնոջ պոռնկի՝ որչափ՝՝ նկանակի միոջ հացի. քանզի կին չար՝ զարանց պատուականաց զհոգիս որսայ։
Եւ յետ ոչ բազում աւուրց ժողովեալ զամենայն կրտսեր որդւոյն՝ գնաց յաշխարհ հեռի. եւ անդ վատնեաց զինչս իւր, զի կեայր անառակութեամբ։
Յորժամ եկն որդիդ քո այդ որ եկեր զկեանս քո ընդ պոռնիկս, զեներ դմա զեզն պարարակ։