27 Պիղծ է արդարոյ այր անօրէն, եւ պիղծ է անօրինի՝ ուղիղ ճանապարհ։
Սպառեցան որպէս ծուխ աւուրք իմ, եւ ոսկերք իմ որպէս խռիւ չորացան։
Խռովեցաւ ի սրտմտութենէ ակն իմ, մաշեցայ ես ի վերայ ամենայն թշնամեաց իմոց։
Դարձցին առժամայն ամաչեցեալք՝ որ ասէին ինձ Վաշ վաշ։
Բերան իմաստնոյ գովի ի մարդկանէ՝՝, իսկ խօթասիրտն արհամարհեսցի։
Ցանկութիւնք բարեպաշտաց քաղցրացուցանեն զոգիս, գործք ամպարշտաց՝ հեռի են ի գիտութենէ։՝՝
Անխրատից պատահէ մահ, եւ մեռանի անզգամ ի մեղս։
Արք արեանց՝ ատեան զարդար, իսկ ուղիղք փափաքեսցեն յանձն նորա,
Զայս ասէ այր ցհաւատացեալս Աստուծոյ. Եթէ լուռ եղէց,՝՝
Եւ բարձից՝՝ զերիս հովիւսն ի միում ամսեան, եւ ծանրասցի անձն իմ ի վերայ նոցա. քանզի եւ անձինք նոցա գոչէին ի վերայ իմ՝՝։
Եւ եղիջիք ատեցեալք յամենեցունց վասն անուան իմոյ. իսկ որ համբերեսցէ ի սպառ՝ նա կեցցէ։
Յայնժամ մատնեսցեն զձեզ ի նեղութիւն, եւ սպանանիցեն զձեզ, եւ եղիջիք ատեցեալք յամենայն ազգաց վասն անուան իմոյ։
Որ զիս ատեայ, եւ զՀայրն իմ ատեայ։
Ես ետու նոցա զբանն քո, եւ աշխարհս ատեաց զնոսա. զի չեն յաշխարհէ, որպէս եւ ես չեմ յաշխարհէ։
Ոչ կարէ աշխարհ ատել զձեզ, բայց զիս ատեայ, զի ես վկայեմ վասն նորա եթէ գործքն իւր չարութեան են։
Եւ մի՛ ինչ զարմանայք, եղբարք, եթէ աշխարհ զձեզ ատեայ։