18 Ոչ գտցի առաջնորդ ազգի անօրինի՝՝, իսկ որ պահէ զօրէնս՝ երանելի է։
Վասն զի նկուն արար Տէր զՅուդա յաղագս Աքազու արքայի Յուդայ, զի՝՝ ի բաց եկաց ապստամբութեամբ ի Տեառնէ։
Յամենայն գաւառաց ժողովեաց զնոսա, յարեւելից եւ յարեւմտից, ի հիւսիսոյ եւ ի ծովէ։
Ի նեղութեան իմում ես առ Տէր կարդացի, եւ լուաւ ինձ։
Տէր, փրկեա զանձն իմ ի շրթանց նենգաւորաց եւ ի լեզուէ չարէ։
Բաժակ ի ձեռին Տեառն գինի լի անապակ արկեալ, եւ խոնարհեցոյց յայսմանէ յայս. սակայն մրուր նորա ոչ սպառեսցի՝՝, եւ արբցեն զնա ամենայն մեղաւորք երկրի։
Եւ ետես Մովսէս եթէ յանցեաւ ժողովուրդն, քանզի յանցոյց զնոսա Ահարոն յոտնհարութիւն թշնամեաց իւրեանց,
Որ պահէ զպատուիրանս՝ պահէ զանձն իւր, եւ որ արհամարհէ զճանապարհ իւր՝ կորիցէ։
Բանիւք ոչ խրատի ծառայ խիստ, թէպէտ եւ իմանայցէ՝ չդնէ յունկան։
Արդ, որդեակ, լուր ինձ. եւ երանելի են՝ որ զճանապարհս իմ պահեսցեն։
Նմանեցաւ ժողովուրդ իմ այնմիկ՝ յորում ոչ գոյր գիտութիւն՝՝. զի դու զգիտութիւն մերժեցեր, մերժեցից եւ ես զքեզ, զի մի՛ եւս քահանայասցիս ինձ. եւ մոռացար զօրէնս Աստուծոյ քո, մոռացայց եւ ես զորդիսն քո։
Եւ տեսեալ զժողովուրդսն՝ գթացաւ ի նոսա, զի էին աշխատեալք եւ ցրուեալք իբրեւ զոչխարս որոց ոչ իցէ հովիւ։
Եւ նա ասէ. Նա երանի այնոցիկ է, որ լսեն զբանն Աստուծոյ եւ պահիցեն։
Եթէ զայս գիտէք, երանելի եւս էք, եթէ առնիցէք զայս։
Իսկ որ յառեալ ի կատարեալ օրէնս ազատութեանն հայիցի եւ ի նմին կացցէ, ոչ եղեւ նա լսող մոռացութեան, այլ՝ առնելի գործոյն. նա յառնելն իւրում լիցի երանելի։
Երանելիք են որ պահեն զպատուիրանս նորա. նոքա ունին իշխանութիւն ուտել ի փայտէն՝՝ կենաց եւ մտանել ընդ դրունս քաղաքին։
Եւ մանուկն Սամուէլ կայր ի սպասու Տեառն առաջի Հեղեայ քահանայի. եւ բան Տեառն պատուական էր յաւուրսն յայնոսիկ, եւ ոչ գոյր տեսիլ որ գուշակէր։