16 Ի բազմանալ ամպարշտաց՝ յաճախեն մեղք, իսկ արդարք ի նոցա կործանելն՝ զահի հարկանին՝՝։
Նստուցանէ զնոսա իշխանս ընդ իշխանս ժողովրդեան իւրոյ։
Զզօրութիւն իմ առ քեզ պահեցից՝՝, զի Աստուած օգնական իմ է։
Ի բուսանել մեղաւորաց որպէս խոտ, ի ծաղկել այնոցիկ ոյք գործեն զանօրէնութիւն, սատակեսցին յաւիտեանս յաւիտենից.
Ի միտ առնու արդար զսիրտ ամպարշտաց, եւ ապականեն զամպարիշտս չարիք՝՝։
Ի գովութեան՝՝ արդարոց՝ ուրախ եղիցին ժողովուրդք. ընդ իշխանութիւնս ամպարշտաց՝ հեծեն արդարք՝՝։
Եւ ո՞վ ոք ոչ երկիցէ եւ փառաւորեսցէ զսուրբ անուն՝՝ քո. զի դու միայն ես սուրբ, եւ արժանի երկրպագելոյ,՝՝ զի ամենայն հեթանոսք եկեսցեն եւ երկիր պագցեն առաջի քո, Տէր, յորժամ արդարութիւն քո յայտնեսցի՝՝։
Ուրախ լերուք ի վերայ նորա, երկինք եւ սուրբ առաքեալք եւ մարգարէք, զի դատեցաւ Աստուած զդատաստան ձեր ի դմանէ։