11 զամենայն բարկութիւն իւր միանգամայն թափէ անզգամ, իսկ իմաստունն մեղմով համբերէ։
իսկ անմիտն առ օրին յայտնէ զբարկութիւն իւր. թաքուցանէ զանարգանս իւր այր խորագէտ։
Այր իմաստուն՝ աթոռ հանճարոյ, սիրտ անզգամաց պատահեսցէ նզովից։
Ի սիրտ բարի հանգչի իմաստութիւն, եւ ի սիրտ անմտաց ոչ ծանիցի։՝՝
Այր ողորմած՝ երկայնամիտ լինի, եւ պարծանք նորա գերիվերոյ լինին անզգամաց։՝՝
Վասն այնորիկ որ իմաստունն է՝ ի ժամանակին յայնմիկ լռեսցէ, զի ժամանակն չար է։
Մի՛ հաւատայք սիրելեաց, եւ մի՛ յուսայք յիշխանս. եւ յանկողնակցէ քումմէ զգոյշ լեր պատմել ինչ նմա։
պատմեաց նմա զամենայն ինչ ի սրտէ իւրմէ, եւ ասէ ցնա. Ածելի ոչ ելցէ ի գլուխ իմ, զի ուխտաւոր Աստուծոյ եմ ես յորովայնէ մօր իմոյ. ապա թէ գերծուցում, մեկնեսցի յինէն զօրութիւն իմ, եւ տկարացայց եւ եղէց իբրեւ զամենայն մարդիկ։