Եւ խօսեցան ընդ նմա մանկտին սննդակիցք իւր որ կային առաջի նորա եւ ասեն. Այսպէս խօսեսցիս յականջս ժողովրդեանն որ խօսեցան ընդ քեզ եւ ասեն. Հայր քո ծանրացոյց զանուր մեր, եւ դու թեթեւացո ի մէնջ. այսպէս խօսեսցիս ընդ նոսա. Ծկոյթ իմ ստուար է քան զմէջ հօր իմոյ.
եւ խօսեցաւ ընդ նոսա ըստ խորհրդեան մանկտւոյն եւ ասէ. Հայր իմ ծանրացոյց զանուր ձեր, եւ ես յաւելից յանուր ձեր. հայր իմ խրատէր զձեզ գանիւք, եւ ես խրատեցից զձեզ քըքովք։
Եւ որք էին բռնացեալ զառաջինն՝ ծանրացուցի նոցա, եւ առի ի նոցանէ զհաց եւ զգինի եւ զայլ ամենայն, արծաթ դիդրաքմայս քառասուն, եւ դարձուցի ի տեարս իւրեանց, եւ ի բաց արարի զնոսա յիշխանութենէ ժողովրդեանն՝՝, եւ ես ոչ եղէ իբրեւ զնոսա վասն երկիւղին Աստուծոյ։
Եւ դու տես քեզ յամենայն ժողովրդենէդ արս զօրաւորս, աստուածապաշտս, արս արդարակորովս որ ատիցեն զհպարտութիւն, եւ կացուսցես զնոսա ի վերայ դոցա հազարապետս եւ հարիւրապետս եւ յիսնապետս եւ տասնապետս։
Դարձայ եւ տեսի ես զամենայն զրպարտութիւնս որ լինին ընդ արեգակամբ, եւ ահա արտասուք զրպարտելոցն, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնոսա. եւ ի ձեռս զրպարտչաց նոցա բռնութիւնք՝՝։
Լուարուք, զբան Տեառն՝՝, երինջք Բասանու, որ էք ի լերինս Շամրնի որ զրկէք զաղքատս եւ առ ոտն հարկանէք զտնանկն, որ ասէիք ցտեարս ձեր. Մատուցէք մեզ գինի զի արբցուք։