11 Իմաստուն լեր, որդեակ, զի ուրախ լիցի սիրտ քո, եւ դարձո ի քէն զբանս նախատանաց՝՝։
Արդ, թագաւորք, զայս ի միտ առէք, խրատեցարուք ամենեքեան ոյք դատիք զերկիր։
Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր, որդի անմիտ՝ տրտմութիւն է մօր։
Որդի իմաստուն ուրախ առնէ զհայր. որդի անմիտ արհամարհէ զմայր իւր։
Իմաստնագոյն թուի անձին իւրում վատ, քան զայն որ զմեծութեան աւետիս բերիցէ՝՝։
Խորագէտն ի գալ չարեաց ղօղեաց, եւ անզգամք ընդ առաջ երթեալ ի տոյժս անկցին։
Այր որ սիրէ զիմաստութիւն՝ բերկրեսցի հայր նորա, իսկ որ զբոզս արածէ՝ կորուսանէ զմեծութիւն։
Խնդութիւն յոյժ ընկալայ եւ մխիթարութիւն ի վերայ սիրոյն քո, զի գութք սրբոց քեւ հանգուցեալ են, եղբայր։
Ուրախ եղէ յոյժ, զի գտի յորդեկացդ քոց որ գնան ճշմարտութեամբ ըստ պատուիրանին զոր առաք ի Հօրէ։