27 Որ փորէ խորխորատ ընկերի իւրում՝ ինքն լցցէ զնա, եւ որ գլէ վէմ՝ յանձն իւր գլեսցէ։
Ի Տէր յուսացայ. ո՞րպէս ասիցէք ցանձն իմ. Փոփոխեաց ի լերինս որպէս ճնճղուկ։
զի մի՛ լուիցէ նա զձայն թովչի ճարտարի, եւ մի՛ առցէ դեղ ի դեղատուէ իմաստնոյ՝՝։
որպէս պատմեցից զամենայն օրհնութիւնս քո ի դրունս դստեր Սիոնի, ցնծացայց ի փրկութեան քում։
Որ մոլորեցուցանէ զուղիղս չար ճանապարհաւ, ինքն անկցի յապականութիւն։ Ամբիծք բաժանեսցեն զբարութիւնս, եւ անօրէնք անցցեն առ բարութեամբք՝ եւ մի՛ մտցեն ի նոսա՝՝։
Անօրէնութիւնք որսան զայր, եւ ի տոռունս մեղաց իւրոց շաղի իւրաքանչիւր ոք։
Որ փորէ խորխորատ՝ ի նոյն անկցի, եւ որ քակէ զցանգ՝ հարցէ զնա օձ։
Վա՜յ անօրինին, չարիք ըստ գործոց ձեռաց իւրոց անցցեն ընդ նա։
Զի լքաւ Երուսաղէմ, եւ Հրէաստան կործանեցաւ. եւ լեզուք նոցա անօրէնութեամբք ի Տեառնէ ապստամբեցին։