Եւ ասէ Տէր ցՍատանայ. Ապաքէն հայեցա՞ր ընդ ծառայ իմ Յոբ, զի ոչ գոյ իբրեւ զնա ի վերայ երկրի այր ճշմարիտ, անարատ,՝՝ աստուածապաշտ, մեկնեալ յամենայն չարութենէ՝՝, եւ տակաւին կայ յանմեղութեան. եւ դու տարապարտ խօսեցար կորուսանել զինչս նորա՝՝։
Անձն ոք եթէ մեղիցէ, եւ արհամարհելով արհամարհիցէ զպատուիրանս Տեառն, եւ ստեսցէ ընկերի իւրում, եթէ՛ յաւանդի, եթէ ի զովողութեան եւ եթէ՛ ի յափշտակութեան, եւ եթէ վնասեսցէ ինչ ընկերի իւրում,
Եւ ծուլացն եւ անհաւատից, սպանողաց եւ պոռնկաց եւ կախարդաց եւ կռապաշտից եւ դեղատուաց՝՝, եւ ամենայն ստոց՝ ամպարշտաց, որոց՝՝ բաժինն իւրեանց ի լճին այրեցելոյ հրով եւ ծծմբով, որ է մահն երկրորդ։