24 Որ ասէ զամպարիշտն թէ՝ Արդար է՝՝, անիծեալ ի ժողովրդոց լիցի եւ ատելի յազգաց։
Որ խնայէ ի ցորեան՝ լքցէ զնա օտարաց, եւ որ ճշդէ զցորեան՝՝ հրապարականէծ լիցի. այլ օրհնութիւն ի գլուխ սփռողաց։
Որ արդար համարի զանիրաւն եւ անիրաւ զարդարն, պիղծ եւ գարշելի են առաջի Տեառն երկոքին։
Որ տայ աղքատաց՝ ոչ կարօտասցի, իսկ որ դարձուցանէ զակն իւր ի նոցանէ՝ ի բազում կարօտութեան եղիցի։
Մի՛ մատներ զծառայ ի ձեռս տեառն իւրոյ՝՝, զի մի՛ երբեք անիծանիցէ զքեզ՝ եւ ապականիցիս։
Վա՜յ այնոցիկ ոյք ասիցեն զչարն բարի, եւ զբարին չար. ոյք դնիցեն զլոյսն խաւար, եւ զխաւարն լոյս. ոյք դնիցեն զդառն քաղցր, եւ զքաղցրն դառն։
որ արդարացուցանեն զամպարիշտն վասն կաշառոց, եւ զիրաւունս գողանան զարդարոյն։
Եւ ելցեն եւ տեսցեն զոսկերս մարդկան առ իս յանցուցելոց, զի որդն նոցա ոչ վախճանեսցի, եւ հուր նոցա ոչ շիջցի, եւ եղիցին ի տեսիլ ամենայն մսեղեաց։
Փոխանակ զի խոտորէիք զսիրտ արդարոյն անիրաւութեամբ՝՝ եւ իմ ոչ էր թիւրեալ զնա. եւ զօրացուցանէիք զձեռս անօրինին՝ չդառնալ ամենեւին յանօրէնութենէ իւրմէ, եւ՝՝ ի ճանապարհաց իւրոց չարաց եւ կեալ։