22 Զի յանկարծակի պահանջիցեն զամպարիշտս՝՝, եւ զպատուհաս երկոցունց ո՞վ ծանիցէ։
Եւ զարհուրեցան եւ յարեան ամենայն կոչնականքն Ադոնիայ, եւ գնացին այր իւրաքանչիւր զճանապարհ իւր։
Հրեշտակաց իւրոց պատուիրեալ է վասն քո, պահել զքեզ յամենայն ճանապարհս քո։
Սրտմտութիւն թագաւորի հրեշտակ մահու, եւ այր իմաստուն՝ ցածուցանէ զնա։
Ոչ ինչ է պակաս պատուհաս թագաւորի ի ցասմանէ առիւծու, եւ որ բարկացուցանէ զնա, վնաս առնէ անձին իւրում։
Զի եթէ եւթն անգամ անկանիցի արդարն՝ կանգնեսցի. իսկ ամպարիշտք տկարասցին ի չարիս։
Եւ վասն այնորիկ յանկարծակի հասցէ նմա կորուստ իւր, հաշումն եւ մաշումն առանց բժշկութեան։
Քանզի ոչ իսկ գիտաց մարդն զժամանակ իւր. որպէս ձկունք որսացեալք ցանցիւք չարեօք, եւ որպէս թռչունք որսացեալք ի ծուղակս, նոյնպէս հարկանին յորոգայթս որդիք մարդկան ի ժամանակի չարի՝ յորժամ հասանիցէ ի վերայ նոցա յանկարծակի։
Զրկեաց Եփրեմ զոսոխ իւր, եւ կոխեաց զիրաւունս. զի սկսաւ երթալ զհետ սնոտեաց։