32 Եւ ի վախճանի իբրեւ զօձահար տարածանիցիս, եւ իբրեւ իժի թոյնք սփռեսցին։՝՝
Զսրտմտութիւն վիշապաց ծծեսցէ, սպանցէ զնա լեզու օձի։
Արդարքն որպէս զարմաւենիս ծաղկեսցին, որպէս զմայրսն Լիբանանու բազումք եղիցին։
Եւ ընկէց իւրաքանչիւր ոք զգաւազան իւր եւ եղեն վիշապք. եւ եկուլ գաւազանն Ահարոնի զգաւազանս նոցա։
Անառակ է գինի, եւ թշնամանօղ արբեցութիւն, եւ ամենայն որ խառնակի ընդ նոսա, չէ իմաստուն։
Եւ զղջասցիս յետոյ՝ յորժամ մաշիցին անդամք մարմնոյ քո.
Որ փորէ խորխորատ՝ ի նոյն անկցի, եւ որ քակէ զցանգ՝ հարցէ զնա օձ։
Եւ մանուկ մատաղ ի ծակ իժից, եւ ի բոյն կորեանց իժից արկցէ զձեռն իւր.
Եւ կոխան լիցի պսակն հպարտութեան վարձկանացդ Եփրեմի։
Զձուս քարբից ծակեցին, եւ զոստայն սարդից անկանեն. եւ որ կամիցի ուտել ի նոցանէն, ծակեաց բաց՝ եւ եգիտ ջուր, եւ ի նմին քարբ՝՝։
մարգարէք սուտ մարգարէանան, եւ քահանայք ծափս հարկանեն նոցա՝՝, եւ ժողովուրդ իմ սիրեաց զայն. եւ զի՞նչ գործիցէք առ յապայ։
Քանզի ես աւասիկ արձակեմ ի ձեզ օձս կոտորիչս, յորս ոչ մտանիցեն թովչութիւնք, եւ հարկանիցեն զձեզ, ասէ Տէր։
Զոր օրինակ թէ փախիցէ մարդ յերեսաց առիւծու, եւ պատահեսցէ նմա արջ, եւ փախնուցու ի տուն, եւ յեցուսցէ զձեռս իւր յորմն, եւ հարկանիցէ զնա օձ.
Եւ եթէ թաքիցեն ի բարձունս Կարմեղայ, եւ անտի յուզեցից եւ առից զնոսա. եւ եթէ ընկեսցին յաչաց իմոց ի խորս ծովու, եւ անդ հրամայեցից վիշապին խայթել զնոսա.
Իսկ արդ զի՞նչ պտուղ ունէիք յայնժամ, որովք այժմդ զամօթի հարեալ էք. զի վախճան նոցա մահ է։
Եւ մի՛ արբենայք գինւով յորում զեղխութիւն է, այլ մանաւանդ լցարուք Հոգւով.