29 Ո՞ւմ է վայ, ո՞ւմ է խռովութիւն, ո՞ւմ են դատաստանք, ո՞ւմ դժնդակութիւնք եւ վարանք՝՝, ո՞ւմ են վէրք տարապարտուց, ո՞յր են կապուտակ ականողիք։՝՝
Եւ արբուցին հօրն իւրեանց գինի ի գիշերին յայնմիկ. եւ եմուտ երէցն ննջեաց ընդ հօրն իւրում զգիշերն զայն՝՝. եւ ոչ գիտէր ի ննջելն նորա եւ ի յառնել։
Զուարթագին են աչք նորա ի գինւոյ եւ սպիտակ ատամունք իւր քան զկաթն։
Կոչեաց զնա Դաւիթ, եկեր նա առաջի նորա եւ արբ եւ արբեցաւ, եւ ել անագանի, ննջեաց յանկողնի իւրում ընդ ծառայս տեառն իւրոյ, եւ ի տուն իւր ոչ էջ։
Եւ պատուէր ետ Աբիսողոմ մանկտւոյ իւրում եւ ասէ. Տեսէք, յորժամ զուարթասցի սիրտն Ամոնայ ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ. Հարէք զԱմոն եւ սպանէք զնա, մի՛ երկնչիք. զի ո՞չ ապաքէն ես իցեմ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարուք եւ լերուք յորդիս զօրութեան։
Անառակ է գինի, եւ թշնամանօղ արբեցութիւն, եւ ամենայն որ խառնակի ընդ նոսա, չէ իմաստուն։
Մի՛ լինիր արբեցօղ, եւ մի՛ նախանձիր ընդ հանգանակօղս մսոյ վաճառաց։
Զի ամենայն արբշիռն եւ բոզանոցն աղքատասցի, եւ զգեցցի պատառատունս ամենայն քնէած։՝՝
Վա՜յ այնոցիկ ոյք յառնեն ընդ առաւօտս եւ զհետ լինին ցքւոյն, որ երեկանան ի նմին. զի գինին իսկ անդէն զնոսին այրէ։
Վա՜յ հզօրացդ ձերոց որ ըմպեն զգինին, եւ իշխանացդ որ խառնեն զցքին.՝՝
Զի մինչեւ ի հիմն իւրեանց խոպանասցին. իբրեւ զգեղձ պատեալ կերիցի, եւ՝՝ իբրեւ զեղէգն լի երաշտութեամբ։
Եւ մի՛ արբենայք գինւով յորում զեղխութիւն է, այլ մանաւանդ լցարուք Հոգւով.