20 Մի՛ լինիր արբեցօղ, եւ մի՛ նախանձիր ընդ հանգանակօղս մսոյ վաճառաց։
Անառակ է գինի, եւ թշնամանօղ արբեցութիւն, եւ ամենայն որ խառնակի ընդ նոսա, չէ իմաստուն։
Այր կարօտեալ՝՝ սիրէ զուրախութիւն. որ սիրէ զգինի եւ զձէթ ի մեծութիւն։
Գիտասջիր թէ այնպիսի ինչ եւ քեզ պարտ է պատրաստել։
Պահէ զօրէնս որդի իմաստուն, իսկ որ արածէ զորկորստութիւն՝ անարգէ զհայր իւր։
Եւ նոքա արարին ուրախութիւն եւ ցնծութիւն. սպանանէին զուարակս եւ զենուին ոչխարս. զի կերիցեն միս եւ արբցեն գինի. եւ ասասցեն. Կերիցուք եւ արբցուք՝ քանզի վաղիւ մեռանիմք։
Վա՜յ այնոցիկ ոյք յառնեն ընդ առաւօտս եւ զհետ լինին ցքւոյն, որ երեկանան ի նմին. զի գինին իսկ անդէն զնոսին այրէ։
Վա՜յ հզօրացդ ձերոց որ ըմպեն զգինին, եւ իշխանացդ որ խառնեն զցքին.՝՝
եւ սկսանիցի հարկանել զծառայակիցս իւր, ուտիցէ եւ ըմպիցէ ընդ արբեցողս.
Եւ յետ ոչ բազում աւուրց ժողովեալ զամենայն կրտսեր որդւոյն՝ գնաց յաշխարհ հեռի. եւ անդ վատնեաց զինչս իւր, զի կեայր անառակութեամբ։
Այր ոմն էր մեծատուն, եւ ագանէր բեհեզս եւ ծիրանիս եւ ուրախ լինէր հանապազ առատապէս։
Զգոյշ լերուք անձանց, գուցէ ծանրանայցեն սիրտք ձեր շուայտութեամբ եւ արբեցութեամբ եւ հոգովք աշխարհականօք, եւ յանկարծակի հասանիցէ ի վերայ ձեր օրն այն.
Իբրեւ ի տուընջեան զգաստացեալք շրջեսցուք. մի՛ անառակութեամբք եւ արբեցութեամբք, եւ մի՛ խառն անկողնովք եւ պղծութեամբք, եւ մի՛ նախանձու եւ հակառակութեամբ.
Եւ մի՛ արբենայք գինւով յորում զեղխութիւն է, այլ մանաւանդ լցարուք Հոգւով.
եւ ասասցեն ցարս քաղաքին իւրեանց. Որդիս մեր այս խեռ է եւ անզգամ, եւ ոչ լսէ ձայնի մերում, հանգանակող է եւ արբշիռ։