12 Տուր ի խրատ զսիրտ քո, եւ զլսելիս քո պատրաստեա բանից իմաստութեան։
Բանից իմաստնոց մատո զունկն քո, եւ լուր բանից իմոց եւ հաստատեա զսիրտս քո՝ զի գիտասցես զնոսա, թէ բարի են.
զի որ փրկէն զնոսա Տէր՝ հզօր է, եւ դատի զդատաստանս նոցա ընդ քեզ։
Մի՛ խնայեր խրատել զտղայ. զի թէ հարկանես զնա գաւազանաւ՝ ոչ մեռանի.
Լուր, որդեակ, եւ լեր իմաստուն, եւ ուղղեա զխորհուրդս սրտի քո։
Եւ արդ գան առ քեզ որպէս ժողովեալք ի ժողովուրդ, եւ նստին առաջի քո՝՝ ժողովուրդն իմ լսել զբանս քո, եւ ոչ առնեն զնոսա. զի ստութիւն է ի բերանս նոցա, եւ զհետ պղծութեան իւրեանց գնան սիրտք իւրեանց։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Վասն այսորիկ ամենայն դպիր աշակերտեալ արքայութեան երկնից նման է առն տանուտեառն, որ հանէ ի գանձէ իւրմէ զնոր եւ զհին։