18 եւ եթէ արկցես զնոսա ի սրտի քում, եւ զուարճասցին միանգամայն ի շրթունս քո։
Տէր, կեցո զթագաւորն, եւ լուր մեզ յաւուր յորում կարդասցուք առ քեզ։
Որ ի շրթանց բղխէ զիմաստութիւն, իբրեւ գաւազանաւ հարկանէ զայր անմիտ։՝՝
Շրթունք արդարոյ ճանաչեն զբարձունս, եւ անզգամք ի կարօտութեան՝՝ սատակեսցին։
Շրթունք իմաստնոց հաստատեալ են իմաստութեամբ,՝՝ սիրտք անմտաց ոչ են անսխալք։
Զիմաստունս եւ զհանճարեղս՝ անմիտս կոչեն, եւ որ քաղցր են բանիւք՝ աւելի եւս լուիցեն։
Զի եթէ եկեսցէ իմաստութիւն ի միտս քո, եւ զհանճար անձին քում բարի համարեսցիս լինել։
Զի եղիցի յոյս քո ի Տէր, եւ ցուցցէ քեզ զճանապարհս իւր։
Ոսկի խնձոր ընդ սարդիոն յեռեալ, այնպէս է խօսել բանս իմաստունս։
Ճանապարհք նորա ճանապարհք բարեաց, եւ ամենայն շաւիղք նորա խաղաղութեամբ։
Որդեակ, իմոյ իմաստութեան անսա, եւ իմոց բանից մատո զունկն քո.
զի մի՛ պակասեսցին աղբեւրք քո՝՝. պահեա զնոսա ի սրտի քում.
Ունկն դիք ինձ, զի զպարկեշտս բարբառիմ, եւ բղխեմ ի շրթանց իմոց զուղղութիւնս։
Վախճանեա զնոսա, եւ եղիցի՝՝ բան քո ինձ յուրախութիւն եւ ի ցնծութիւն սրտի իմոյ. զի կոչեցեալ է անուն քո ի վերայ իմ, Տէր Աստուած Ամենակալ։
Զի շրթունք քահանային զգուշասցին գիտութեան, եւ օրէնս խնդրեսցեն ի բերանոյ նորա. զի հրեշտակ Տեառն ամենակալի է։
Որ հաւատայ յիս՝ որպէս եւ ասեն գիրք. Գետք յորովայնէ նորա բղխեսցեն ջրոց կենդանութեան։
Արդ ի ձեռն նորա մատուսցուք պատարագ օրհնութեան յամենայն ժամ Աստուծոյ. այսինքն է՝ զպտուղ շրթանց խոստովանելոց յանուն նորա։