16 Որ զրպարտէ զաղքատ՝ բազում առնէ իւր չարիս, եւ որ տայ մեծատան կարօտութեամբ։
Մի՛ ասասցէ թշնամին իմ թէ՝ Յաղթեցի նմա, կամ նեղիչք իմ ցնծասցեն թէ ես սասանեցայց։
Որ զրպարտէ զտնանկն՝ բարկացուցանէ զԱրարիչ նորա. եւ որ պատուէ զՆա՝ ողորմի աղքատի։
Փութայ մեծանալ այր չարակն, եւ ոչ գիտէ թէ ողորմածն յաղթէ նմա։
Հզօրն առ ամպարշտութեան իւրում զրպարտէ զտնանկս։
Ի վերայ ամենայնի՝ է թագաւոր ի վերայ անդոյն գործելոյ. եւ լիջիր դու հաւատարիմ յամենայնէ ի ծանր յափշտակելոյ անտի։՝՝
Եւ նա աղաղակեաց եւ ասէ. Հայր Աբրահամ, ողորմեաց ինձ, եւ առաքեա զՂազարոս, զի թացցէ զծագ մատին իւրոյ ի ջուր, եւ զովացուսցէ զլեզու իմ, զի պապակիմ ի տապոյ աստի։
Զի անողորմ դատաստան լինելոց է այնմ որ ոչ առնիցէ զողորմութիւն, քանզի բարձր ի գլուխ պարծի ողորմութիւն առ դատաստանաւն։