7 Որ շրջի անարատ յարդարութեան՝՝ երանելի որդիս թողցէ զկնի իւր։
Եւ հաստատեցից զուխտ իմ ընդ իս եւ ընդ քեզ, եւ ի մէջ զաւակի քո յետ քո յազգս իւրեանց յուխտ յաւիտենական, լինել քեզ Աստուած եւ զաւակի քում յետ քո։
Այր ոմն էր յԱւսիդ աշխարհի՝՝ որում անուն էր Յոբ. եւ էր այրն այն ճշմարիտ, անարատ,՝՝ արդար, աստուածապաշտ, մեկնեալ յամենայն իրաց չարութենէ մեղաց՝՝։
Եղիցի անուն Տեառն օրհնեալ, յայսմ հետէ մինչեւ յաւիտեան։
Պահեա զիս, Աստուած, զի ես ի քեզ յուսացայ. ասացի Տեառն. Տէր իմ ես դու, եւ բարիք իմ ինձ ի քէն են։
Տէր լոյս իմ եւ կեանք իմ, ես յումմէ՞ երկեայց. Տէր ապաւէն կենաց իմոց, ես յումմէ՞ դողացայց։
Օրէնսգէտ արա զիս, Տէր, ի ճանապարհի քում, եւ առաջնորդեա ինձ ի շաւիղս քո ուղիղս։
Այր առատ ժառանգեցուցանէ զորդիս որդւոց. գանձի արդարոց՝ մեծութիւն ամպարշտաց։
Որ գնայ ուղիղ՝ երկնչի ի Տեառնէ, եւ որ կամակորի ի ճանապարհս իւր՝ անարգեսցի։
Յերկեւղ Տեառն՝ յոյս զօրութեան. եւ որդւոց իւրոց թողու զհաստատութիւն խաղաղութեան։
Լաւ է տգիտի որ գնայ միամտութեամբ իւրով, քան անզգամին որ շաղաւաշուրթն իցէ։
Որ գնայ արդարութեամբ, խօսի զուղիղ ճանապարհէ, ատեայ զանօրէնութիւն եւ զանիրաւութիւն, թօթափէ զձեռս իւր ի կաշառոց, ծանրացուցանէ զականջս առ ի չլսելոյ զդատաստան արեան, խնու զաչս իւր զի մի՛ տեսցէ զանիրաւութիւն։
եւ տաց նոցա սիրտ այլ եւ ճանապարհ մի՝ երկնչել յինէն զամենայն աւուրս ի բարութիւն իւրեանց եւ որդւոց իւրեանց յետ նոցա։
Եւ էին արդարք երկոքին առաջի Աստուծոյ, գնային յամենայն պատուիրանս եւ յիրաւունս Տեառն անարատք։
Զի ձեզ են աւետիքս եւ որդւոց ձերոց, եւ ամենայն հեռաւորաց զորս կոչեսցէ Տէր Աստուած մեր։
Քանզի պարծանք մեր այս են, վկայութիւն մտաց մերոց, զի սրբութեամբ եւ ստուգութեամբ Աստուծոյ, եւ ոչ մարմնեղէն իմաստութեամբ, այլ շնորհօքն Աստուծոյ շրջեցաք յաշխարհի, բայց առաւել եւս առ ձեզ։